"Dotyk Julii" - Tahereh Mafi

Nikt nie wie, dlaczego dotyk Juli zabija. Bezwzględni przywódcy Komitetu Odnowy chcą wykorzystać moc dziewczyny, aby zawładnąć światem. Julia jednak po raz pierwszy w życiu się buntuje. Zaczyna walczyć, bo u jej boku staje ktoś, kogo kocha.

„Nie możesz mnie dotknąć – szepczę.
Kłamię – oto, czego mu nie mówię.
Możesz mnie dotknąć – oto, czego nigdy nie powiem.
Proszę, dotknij mnie – oto, co chcę powiedzieć”.

Zacznijmy może od... początku.
Julia ma siedemnaście lat. Dziewczyna zabiera nas do świata cierpienia, odosobnienia, odrzucenia i samotności. Odkąd ludzie odkryli jej niepokojący dar, przestali się do niej zbliżać. Ale kto by się nie bał podejść do kogoś, kto zabija samym tylko dotykiem? Jej rodzice również ulegli strachowi i uwierzyli, że ich córka jest potworem. Dziewczyna została zamknięta w zakładzie dla psychicznie chorych, choć jej dziwna moc wcale nie jest czymś, co można by leczyć. Siedząc w małej, ciasnej celi zupełnie sama ma wiele czasu na rozmyślania. Rutynę przerywa jednak pojawienie się tajemniczego chłopaka, którego Julia szybko rozpoznaje. Adam, chłopiec, który w dzieciństwie jako jedyny nie był dla niej okrutny trafia do jej celi, zupełnie nieświadomy jakie niebezpieczeństwo wiąże się z bliskim kontaktem z nastolatką. Dziewczyna jest zakochana w Adamie, zresztą z wzajemnością. Szybko okazuje się jednak, że chłopak pracuje dla Komitetu Odnowy, którego członkowie chcą tak naprawdę zniszczyć świat, jaki dotąd znaliśmy i wybudować na jego ruinach coś zupełnie nowego. Warner, dziewiętnastoletni szef projektu chce wykorzystać Julię do swoich celów, ale ona nie ma zamiaru przyczyniać się do torturowania ludzi. Adam cały czas stara się jej pomóc, ale w niektórych sprawach jest bezradny. Warner wykazuje chore zainteresowanie działaniem dotyku Julii i raczej nie da się zbyć słodkimi słówkami. Okazuje się jednak, że dwie osoby mogą bez przeszkód dotknąć dziewczyny. Czy Julii uda się uniknąć zadawania ludziom cierpienia? Czy Warner dopnie swego? Przekonajcie się sami :)

Styl autorki jest bardzo lekki i przystępny, ale przy tym niebanalny i zdecydowanie nieinfantylny (jak na historię pisaną z perspektywy nastolatki). Przyznaję, że skreślenia używane w książce świetnie oddawały bitwy toczące się w głowie Julii - między tym, czego pragnie, a tym, na co może sobie pozwolić. Pomysł na fabułę, historia głównej bohaterki i innych postaci również są całkiem oryginalne i bardzo ciekawe. Czytając nie mogłam się oderwać, bardzo przywiązałam się też do bohaterów i nie wyobrażam sobie życia bez nich, a w osobie cudownego Kenji'ego po prostu się zakochałam i nikomu go nie oddam :D Aż boję się sięgnąć po drugą część, która czeka grzecznie na półce i coraz głośniej mnie woła.
Podsumowując, historia bardzo ciekawa, pomysł i wykonanie oryginalne, a bohaterowie zdecydowanie z charakterkiem i własną przeszłością do odkrycia. Jest co kochać, jest czego nienawidzić, jest na co czekać z niecierpliwością :) Jedyne, co mnie wkurzyło to fakt, że jedną z wspomnianych osób mogących dotknąć Julii jest Adam co doprowadziło mnie do białej gorączki. No bo spójrzcie; cóż za szczęśliwy zbieg okoliczności, że akurat chłopak, w którym jest zakochana może ją objąć, przytulić, dotknąć? Idealnie, czyż nie? Dodajmy do tego jeszcze samą Julię, która jest miła, nie chce nikomu zrobić krzywdy i troszczy się o wszystkich. Cóż, ogółem nie odczuwa się tego tak strasznie, ale w pewnych momentach nieźle mnie to irytowało. Poza tym jednak nie ma tam niczego, co byłoby jakąś znaczącą wadą i do czego mogłabym się przyczepić nie będąc bardzo drobiazgową.

Ogólnie polecam wszystkim, którzy lubią tego typu książki, opowiadające o czymś niezwykłym, z pomysłem i stylem. Zdecydowanie warto :)

"Życie nagle coś dla mnie znaczy, bycie człowiekiem ma jakąś wartość, cały wszechświat zatrzymuje się w miejscu i zaczyna obracać się w przeciwną stronę, a ja jestem ptakiem. Ptakiem, który odlatuje."

Moja ocena: 8/10

Cóż, dopiero druga recenzja, więc wciąż brak mi doświadczenia, nie zmieszajcie mnie z botem, proszę :)
Poprzednia jak widzę całkiem Wam się podobała, więc mam nadzieję, że z tą będzie tak samo ;)
Pojawiła się dosyć szybko i szczerze mówiąc nie planowałam jej, ale postanowiłam napisać, ponieważ przypomniałam sobie, że czytałam tę książkę całkiem niedługo przez założeniem bloga :D
Czytaliście ją? A może dopiero macie to w planach? Podobała Wam się, czy macie o niej zupełnie odmienne zdanie niż ja? Piszcie. ;3